Dzięki uprzejmości redakcji Portalu Wirtualne Pniewy mam zaszczyt prowadzić dla Państwa stały cykl impresji historycznych. Mam nadzieje, że będą one dla Państwa interesujące. Dziś kolejne spotkanie.
Franciszek Mickiewicz, najstarszy brat wielkiego poety, urodził się w Nowogródku, w 1796 roku. Mickiewiczów było pięciu i każdy z nich odziedziczył jakieś zdolności. Do sportu, nauki albo literatury. Franciszek odznaczał się zwłaszcza w nauce, którą pobierał w szkole Dominikanów, w miejscu swojego urodzenia. Rychło jednak musiał tę szkołę opuszczać na skutek starcia, do którego patriotycznie nastawiony młodzieniec doprowadził z kilkoma Moskalami. Całą tę sytuację przypłacił Franciszek ciężką chorobą i dożywotnim kalectwem.
Franciszek Mickiewicz – 1796-1862
Ta patriotyczna aktywność zaowocowała też w latach późniejszych. Franciszek był bowiem powstańcem listopadowym oraz powstańczym zarządzą Nowogródka. Osobiście poznał też znaną kobietę ? dowódcę powstania, Emilię Plater. To właśnie otrzymane od Franciszka wiadomości stanowiły osnowę faktograficzną wiersza naszego Wieszcza, napisanego ku czci tej niezwykłej kobiety, a zatytułowanego ?Śmierć Pułkownika?.
W powstaniu Franciszek dowodził też 13 pułkiem ułanów, zebranych pod komendą generała Henryka Dembińskiego. Ta 80 osobowa formacja brawurowo przedarła się z Litwy do Warszawy, biorąc czynny i udział w walkach o stolice.
W bitwie tej młody Mickiewicz został poważnie ranny, ale to za te rany otrzymał jednocześnie tytuł porucznika oraz srebrny krzyż Virtuti Militari.
Internowany w Prusach, został tam odnaleziony przez brata-poetę, z którym w Łukowie, goszczeni przez Józefa Grabowskiego spędzili obaj święta Bożego Narodzenia 1831 roku. Tutaj też przez wiele lat pozostał Franciszek, odrzucając wszelkie amnestię cara.
Ostatecznie w roku 1849 przeprowadził się do Rożnowa, gdzie został gościem Anieli i Hilarego Baranowskich. Tu też ? spędzającego ostatnie lata stryja ? odwiedzały dzieci słynnego wieszcza. Tutaj Franciszek Mickiewicz pisał pamiętniki, w których szczegółowo opisał dom rodzinny i swoich braci.
Choć sam nie był poetą, cechowała go wielka miłość do polszczyzny. I to właśnie był jeden z motywów jego pisarskiej działalności. Zmarł 13 listopada 1862 roku właśnie w Rożnowie. I choć odszedł z dala od opiewanej przez brata ziemi litewskiej, to nową swą ojczyznę, Wielkopolskę równie gorącą kochał. Także, dające mu w ostatnich latach życia schronienie, niewielkie Rożnowo.
The cookie settings on this website are set to "allow cookies" to give you the best browsing experience possible. If you continue to use this website without changing your cookie settings or you click "Accept" below then you are consenting to this.