Zgodnie z art. 128 Ustawy Kodeks rodziny i opiekuńczy treścią obowiązku alimentacyjnego jest dostarczanie uprawnionemu przez zobowiązanego środków utrzymania (mieszkania, ogrzewania, oświetlenia, wyżywienia, odzieży itp., a także opieki lekarskiej, lekarstw, pielęgnacji w chorobie itp.), a w miarę potrzeby także środków wychowania. Dopuszczalna jest każda postać świadczeń alimentacyjnych; mogą to być świadczenia pieniężne lub w naturze (żywność, opał); jej wybór odpowiadać powinien celowi, jakiemu obowiązek ten służy, i uwzględniać okoliczności każdego konkretnego przypadku
Przykład:
Syn jest alkoholikiem. Sąd może zobowiązać ojca lub matkę do łożenia na rzecz syna alimentów ALE w naturze (np. poprzez dostarczanie żywności za miesięczną kwotę 350 złotych)
Obowiązek alimentacyjny obciąża krewnych w linii prostej (dziadkowie, rodzice, wnuki) oraz rodzeństwo (siostra i brat).
Oczywiście najczęściej spotykane są alimenty wypłacane przez rodziców na rzecz dzieci. Zdarzają się alimenty od dzieci na rzecz rodziców, płacić możemy również na rzecz byłych małżonków.
Ważne:
Zgodnie z art. 129 § 1 krio. Obowiązek alimentacyjny obciąża zstępnych (np. dzieci) przed wstępnymi (np. dziadkowie), a wstępnych przed rodzeństwem. Taka zasada jest fundamentalna, bo np. w wypadku, gdy jedno z rodziców nie żyje albo nie jest w stanie uczynić zadość swemu obowiązkowi alimentacyjnemu, obowiązek alimentacyjny przechodzi w całości na drugie z rodziców, dopiero zaś wtedy, gdy także on nie może wypełnić tego obowiązku, powstaje obowiązek alimentacyjny zobowiązanych w dalszej kolejności dziadków uprawnionego.
Zasadą jest, że rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.Poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku.
Jak rozumieć pojęcie niedostatku?
Najogólniej biorąc, w niedostatku znajduje się ten, kto nie może własnymi siłami zaspokoić swych usprawiedliwionych potrzeb, w szczególności nie ma niezbędnych ku temu środków i nie może ich uzyskać przy wykorzystaniu swoich możliwości zarobkowych.
Wyjątek:
Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się (innymi słowy rodzice mogliby próbować uchylić się od alimentów na ?wiecznego studenta? czy zwyczajnego lenia).
O tym jakie potrzeby uprawnionego uznać należy za usprawiedliwione, czyli gdzie kończy się niedostatek a zaczyna ubogie życie przeczytać będzie można w następnym artykule.
The cookie settings on this website are set to "allow cookies" to give you the best browsing experience possible. If you continue to use this website without changing your cookie settings or you click "Accept" below then you are consenting to this.