Stosownie do treści art. 60 § 1 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego: ?Małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia i który znajduje się w niedostatku, może żądać od drugiego małżonka rozwiedzionego dostarczania środków utrzymania w zakresie odpowiadającym usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego oraz możliwościom zarobkowym i majątkowym zobowiązanego.?
Przyjąć zatem należy, że każdy małżonek (tylko nie wyłącznie winny!!) może wystąpić o alimenty od swojego byłego małżonka. Innymi słowy, w razie rozwiązania małżeństwa z winy obojga małżonków albo za porozumieniem stron jeden z małżonków (ten który znajduje się w niedostatku) może wystąpić wobec drugiego o dostarczanie środków utrzymania.
Pomiędzy małżonkami został orzeczony rozwód za porozumieniem stron. Mąż dotychczas wyłącznie pracujący, odszedł od żony, która w małżeństwie nie pracowała zawodowo. W chwili obecnej żona poszukuje pracy, ale bezskutecznie, nie ma żadnego źródła własnego dochodu i nie starcza jej na uregulowanie opłat. W takiej sytuacji żona może skierować wobec męża roszczenie alimentacyjne.
Jakkolwiek pojęcie niedostatku wyjaśniałam we wcześniejszych artykułach to wskazać należy, że spośród przyczyn powstania niedostatku, charakterystycznych dla stosunków między rozwiedzionymi małżonkami, należy wymienić w szczególności niemożność podjęcia pracy zarobkowej wskutek konieczności zajmowania się utrzymaniem i wychowaniem dzieci, a także brak kwalifikacji zawodowych do wykonywania takiej pracy, odpowiedniej do wieku, stanu zdrowia oraz posiadanych umiejętności.
Inaczej kształtują się obowiązek alimentacyjny małżonka, który został uznany za wyłącznie winnego.
Zgodnie z art. 60 § 2 krio ?Jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku.?
Zakres ewentualnego obowiązku alimentacyjnego małżonka wyłącznie winnego rozkładowi pożycia małżeńskiego jest znacznie szerszy, wystarczy bowiem ustalenie, że rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego. Ocena, czy nastąpiło takie pogorszenie, zależy od porównania sytuacji, w jakiej niewinny małżonek znalazł się wskutek orzeczenia rozwodu, z sytuacją, w jakiej znajdowałby się, gdyby rozwodu nie orzeczono i gdyby pożycie małżonków funkcjonowało prawidłowo.
Obowiązek dostarczania środków utrzymania małżonkowi rozwiedzionemu wygasa w razie zawarcia przez tego małżonka nowego małżeństwa. Jednakże gdy zobowiązanym jest małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za winnego rozkładu pożycia, obowiązek ten wygasa także z upływem pięciu lat od orzeczenia rozwodu, chyba że ze względu na wyjątkowe okoliczności sąd, na żądanie uprawnionego, przedłuży wymieniony termin pięcioletni.
W wyroku z 10.7.1998 r. (I CKN 788/97) Sąd Najwyższy wypowiedział pogląd, że pozostawanie w konkubinacie przez uprawnionego do alimentacji rozwiedzionego małżonka nie jest ustawową przesłanką wygaśnięcia wobec niego obowiązku alimentacyjnego drugiego z rozwiedzionych małżonków. Okoliczność ta może jednakże mieć wpływ na zakres obowiązku dostarczania środków utrzymania.
The cookie settings on this website are set to "allow cookies" to give you the best browsing experience possible. If you continue to use this website without changing your cookie settings or you click "Accept" below then you are consenting to this.