Odjechani coraz dalej

Dzisiaj przemierzyliśmy Łużyce, krainę historyczną na pograniczu polsko-niemieckim, którą – jak mówią – stworzył Bóg, ale diabeł zakopał tu węgiel. Start jak i meta dzisiejszego etapu to malownicze miejscowości nad rzekami (Łęknica nad Nysą Łużycką, Lübbenau nad Sprewą), a trasa wiodła między innymi geościeżką, terenami, pod którymi wciąż pewnie tkwią złoża węgla. Widoki – boskie, a diabelski na trasie był tylko Most Rakoczego w Kromlau. Nazywają go tak, bo podobno taki niecodzienny kształt nadać mógł tylko diabeł. I to by było tyle o niebie i piekle, wracamy do naszego ziemskiego rajdu, chociaż dla nas zawsze będzie on w jakiś sposób nieziemski. Jak co roku spędzamy cztery dni na długiej eskapadzie, a ten meldunek jest z dnia drugiego.

Nocowaliśmy w pięknym ośrodku wypoczynkowym, z wypożyczalnią sprzętu wodnego. Po siódmej pożegnaliśmy się z sympatycznymi gospodarzami i ruszyliśmy w drogę. Tym razem nie spieszyliśmy się bardzo, bo etap nie był długi (96 kilometrów), a po drodze naprawdę było co podziwiać. Przy geościeżce wdrapaliśmy się na wysoką wieżę obserwacyjną, by obejrzeć z góry między innymi wielokolorowe jezioro zwane „Afryką” – powstałe w wyrobisku po kopalni Babina.
Pierwsza część tego etapu wiodła w ogóle pięknymi terenami, poznaliśmy kolejne znane-nieznane miejsce na pograniczu – Park Mużakowski, wpisany na Listę światowego dziedzictwa UNESCO. Wjechaliśmy na teren Niemiec. Jako miłośnicy turystyki kolarskiej możemy tylko zazdrościć sąsiadom dróg tylko dla rowerów – wiodło nimi jakieś 80 procent naszej trasy do Lübbenau.

Zaraz za granicą zatrzymaliśmy się na kawę i ciastko, zdziwiły nas wszechobecne w tym mieście emblematy klubowe i jednocześnie nieco wyludnione miasto. Okazało się, że znana kiedyś Energie Cottbus wywalczyła sobie niedawno awans i wielu mieszkańców świętuje go na trwającym ostatnim ligowym meczu. Trochę się zdziwiliśmy, że ten powód do radości w 100-tysięcznym Chociebużu to promocja z piłkarskiej czwartej klasy rozgrywkowej do trzeciej.

Do Lübbenau dotarliśmy ścieżką wiodącą wzdłuż jednego z kanałów okalających miasto. Znów wśród kajaków, bo pogoda sprzyjała dzisiaj wszelkiej turystyce, w dorzeczu Odry, i Łaby. Na miejscu – na kwaterach, które wynajęliśmy już wcześniej pokierowani przez władze tego zaprzyjaźnionego z Pniewami miasta – byliśmy około godziny 17. Jutro powrót – nieco inną drogą.

Wiemy, że wczoraj przejęliście się felgą Przemka, dzisiaj musimy donieść o uszkodzeniu manetki w rowerze Macieja Nizio. Nie pierwszy raz doceniamy wsparcie ze strony Serwisu Rowerowego Michała Gryki. Michał otworzył sklep przy niedzieli, a Olek Zaporowski (Brudna Robota – jeden ze sponsorów wyjazdu), który tyle co użyczył jednemu z nas swój rower, przywiózł nam dzisiaj potrzebną część na nocleg. Siłą powodzenia naszych eskapad pozostają serdeczne znajomości – także z tymi, którzy nie mogą towarzyszyć nam na samej trasie.

Tegoroczny wyjazd wspierają także Ekologi Team, Tomasz Szubczyński, Karl Knauer, Postęp, Garnek Zdrowia i Pniewska Weranda. Dziękujemy!

spisał późnym, niedzielnym wieczorem

Maciej Fliger