Opublikowano: 12 grudnia 2018

• Wiadomości
• Żyli wśród nas

Sylwetki Powstańców Wielkopolskich

Rok 2018 zapisze się na kartach historii. 11 listopada Polska będzie obchodziła 100. rocznicę odzyskania niepodległości; niepodległości, o którą walczyła przez 123 lata. Jednak rok 2018 to  także  rok istotny dla regionu Wielkopolski, gdyż 27. 12. Wielkopolanie uczczą 100. rocznicę wybuchu Powstania Wielkopolskiego.

W te obchody włącza się również Szkoła Podstawowa w Pniewach, której patronem są Powstańcy Wielkopolscy.

W najbliższych miesiącach systematycznie będziemy prezentowali mieszkańcom sylwetki Powstańców Wielkopolskich z regionu Pniew i okolic.

Zachęcamy również rodziny, których przodkowie byli Powstańcami i pragną zaprezentować ich postać, o kontakt mailowy ze szkołą: sekretariat@sppniewy.szkolnastrona.pl lub bezpośrednio z koordynatorką projektu – Ewą Krumryk  e-krumryk@wp.pl

>> Pierwszą opisaną osobą był Pan Stanisław Niegolewski <<

>> Drugą przypomnianą postacią był Pan Antoni Flieger <<

>> Jako trzeciego zaprezentowano Pana Stanisława Szurkę <<

>> Później pisaliśmy o Janie Jachmannie <<

>> Przypomnieliśmy postać Józefa Brychczyńskiego <<

>> Kolejną osobą była Helena Bogusławska <<

>> Poznaliśmy też postać Benedykta Raczkowskiego <<

>> Tu sylwetka dr Włodzimierza Felickiego <<

>> Poznać możemy tutaj postać Edmunda Bogusławskiego << 

>> Tutaj Ludwik Starkowski << 

>> Poznajcie Bronisława Kałka<< 

Urodził się 21 stycznia 1893r. w Pniewach z ojca Nepomucena i  matki Władysławy z  Kucharskich. Ukończył wyższą szkołę realną o profilu matematyczno-przyrodniczym im. Bergera w Poznaniu, gdzie w 1910r. zdał małą maturę. Następnie skończył Miejską Szkołę Handlową w Poznaniu, a potem Szkołę Dekoracyjną Oppermann & Co w Berlinie. Dnia 6 marca 1916r. został wcielony do armii niemieckiej, do szwadronu zapasowego 1 pułku huzarów czarnych (Totenkopfhusaren) we Wrzeszczu. Po rocznej służbie przeniesiony, jako wielkopolski agitator, do 36 pułku artylerii polowej w Malborku, a następnie rozkazem gen. Wagnera wysłany z Gdańska na front Bałkański do 83 pułku artylerii polowej armii marszałka Mackensena. W tej armii służył do końca pierwszej wojny światowej, został odznaczony Krzyżem Żelaznym II kategorii. Odwrót zaczął znad Morza Czarnego przez Bukareszt, Alpy Transylwańskie, Kronstadt, Siedmiogród, obóz jeńców Szot. Aresztowany w Bruck ratował się ucieczką przez Wiedeń. Dnia 6 stycznia 1919r. wrócił do rodzinnych Pniew. Był tak wychudzony (ważył 33kg), że najbliższa rodzina nie mogła go poznać. Po krótkim odpoczynku zgłosił się 13 stycznia 1919r. do walk w  Powstaniu Wielkopolskim. Wyruszył do Kwilcza i już 16 stycznia wziął udział w walce pod Kamionną. Po starciach pod Kolnem został przeniesiony do baonu w  Kwilczu, a  marcu skierowany do tworzenia 2 pułku strzelców wielkopolskich w Chrośnicy koło Zbąszynia. Dnia 19 czerwca 1919r. mianowano go sierżantem. We wrześniu 1919r. brał udział w tworzeniu 153 pułku piechoty wielkopolskiej, później 73 pułku piechoty górnośląskiej w Grodzisku, Wolsztynie, Kościanie i  Lipnie. W kwietniu 1920r. został z II baonem 73 pułku piechoty wysłany na północny odcinek wschodniego frontu i brał udział w odwrocie lipcowym 1920r. We wrześniu 1920r. wycofany wraz z 73 pułkiem do Solca Kujawskiego, dalej do Bydgoszczy i Obornik, skąd w lutm 1921r. został wysłany do Kępna, gdzie ów pułk krótko przed III Powstaniem Śląskim zajął odcinek od Rychtalu do Wieruszowa. Po Powstaniu Śląskim i plebiscycie wysłany z 23 dywizją piechoty do Ostrowa, dalej do Jarocina i Biedruska. 7 października 1921r. został przeniesiony do rezerwy. Odznaczony Pamiętnikową Odznaką za Waleczność w Powstaniu Wielkopolskim, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem  za Wojnę 1918-1920 oraz Medalem Niepodległości. Był członkiem Zarządu Bractwa Kurkowego i Towarzystwa Kupców Samodzielnych, członkiem Koła Oficerów Rezerwy, Sokoła, Towarzystwa Śpiewu, Towarzystwa Przemysłowców, Ligi Morskiej, Czerwonego Krzyża, Klubu Tenisowego i wielu innych. Ob. 1927r. był naczelnikiem, a później prezesem Ochotniczej Straży Pożarnej w Pniewach. Był również radnym miasta, członkiem Komisji Rewizyjnej Kasy Miejskiej, Spółki Wodnej, Spółdzielni Rolnik oraz członkiem Rady Nadzorczej Banku Kredytowego.

W okresie drugiej wojny światowej wysiedlony do Jędrzejowa, obrabowany przez okupantów i sąsiadów.

Po wojnie schorowany, uznany za wroga władzy ludowej został pozbawiony majątku i stanowisk. Prześladowany przez komunistycznych sługusów Rosji. Umarł 22 marca 1958r. w Pniewach.

~`Wiadomości zebrała prawnuczka Maria Przewoźna.